Ανοίγει ένα παραμύθι. Ανοίγουν τόσα συναισθήματα.

Γενιές παιδιών έχουν μεγαλώσει μέσα από τα παραμύθια. Βασίλισσες και βασιλιάδες, πριγκίπισσες και πρίγκιπες, δράκοι και μάγισσες, μαγεμένα κάστρα και χωριά “χωράνε” όλα μέσα στις παιδικές μας αναμνήσεις.

Τα μικρά παιδιά, όπως και οι ενήλικες, βιώνουν πολλά συναισθήματα. Συχνά θυμώνουν, νευριάζουν, στεναχωριούνται, απογοητεύονται, χαίρονται, αγαπούν, ντρέπονται. Πολλές φορές όμως δεν μπορούν να πουν πώς νιώθουν.

Τα συναισθήματα αποτελούν την εσωτερική πυξίδα που μας καθοδηγεί στη ζωή μας. Μας βοηθούν να επεξεργαζόμαστε τα ερεθίσματα, τις καταστάσεις, τα γεγονότα από το περιβάλλον μας, να κατανοούμε τον εαυτό μας, τον κόσμο γύρω μας και να βρίσκουμε το δικό μας νόημα στη ζωή. Οι γονείς χρειάζεται να ενθαρρύνουν το παιδί τους να εκφράζει τα συναισθήματά του με υγιείς τρόπους, όπως το να μιλάει για τα συναισθήματά του ή να λέει τον λόγο για τον οποίο μπορεί να αισθάνεται θυμωμένο.

Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου, τα παιδιά των προνηπιακών τμημάτων Ν8 και Ν6 του σχολείου μας, παρακολούθησαν το βιωματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ομάδας του Μουσείου Συναισθημάτων με τίτλο: «Τα συναισθήματα μέσα από τα παραμύθια».

Το Μουσείο Συναισθημάτων είναι ένα μοναδικό, διαδραστικό μουσείο αφιερωμένο στα συναισθήματα. Χρησιμοποιεί τις εκθέσεις του, το παιχνίδι και το παραμύθι για να ενθαρρύνει τα παιδιά να γνωρίσουν τον εαυτό τους καλύτερα και να κατανοήσουν τον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων.

Μπροστά στα μάτια των παιδιών ξετυλίχτηκε η ιστορία των ανθρώπων ενός χωριού, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί εξαιτίας της κλοπής των συναισθημάτων τους από την κακιά μάγισσα. Έτσι, τα παιδιά μέσα από τα παιχνίδια συναισθηματικής ανάπτυξης βοήθησαν τον ήρωα του παραμυθιού να μπει στο μαγεμένο δάσος και να τα πάρει πίσω, επιστρέφοντάς τα στους συγχωριανούς του.

Μέσα από τους ήρωες των παραμυθιών, τα παιδιά μας ταξίδεψαν στον κόσμο των συναισθημάτων και αποτύπωσαν στο χαρτί με όμορφες ζωγραφιές, τα δικά τους συναισθήματα. Γεμάτα ενθουσιασμό, δεν δίστασαν να πουν πώς ένιωσαν ύστερα από την ιστορία που παρακολούθησαν.

«Είμαι θυμωμένος γιατί η μάγισσα πήρε τα συναισθήματα».
«Ζωγράφισα την αγάπη γιατί αγαπώ όλους».
«Μέσα στο σακουλάκι ρίχνουμε αυτό που αισθανόμαστε».
«Η μάγισσα λέει: «Θα κάνεις ό,τι σου λέω». Αυτό λέει και η μαμά μου και θυμώνω».
«Ο μάγος βοήθησε το παιδάκι με το μαγικό φύλλο που διώχνει το φόβο».

Αριάδνη: «Μου άρεσε το παιδάκι επειδή ήταν δυνατό και δεν φοβήθηκε τη μάγισσα».
Δημήτρης: «Μου άρεσε όταν βγήκαν τα συναισθήματα από το σακούλι».
Κωνσταντίνος: «Μου άρεσε όταν βάλαμε τις ζωγραφιές στο σακούλι».

Και ακόμα πιο ενθουσιασμένα, έδειξαν με χρώματα, περίσσιο ταλέντο και ευαισθησία τα συναισθήματά τους.

Το να διαβάζουμε παραμύθια στα παιδιά δεν βοηθάει μόνο εκείνα αλλά και εμάς. Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας κι έτσι ένα παραμύθι μπορεί να μας πάει πίσω, σε δικές μας προσωπικές αναμνήσεις και εμπειρίες, να μας θυμίσει δικά μας συναισθήματα που μοιάζουν με εκείνα των παιδιών μας και έτσι να μας ανοίξουν έναν επιπλέον τρόπο να κατανοήσουμε και να προσεγγίσουμε τα παιδιά μας.